بررسی تطبیقی برنامه های آمایشی کره جنوبی و ایران

آمایش سرزمین به معنای آبادانی و عمران سرزمین است. در برنامه­های آمایشی هدف تعادل بخشی فضاست و کشور­ها به دلیل ویژگی­های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، جغرافیایی، سیاسی و زیرساخت­ها به ضرورت آمایش سرزمین پی برده و به آن توجه نشان داده­اند. در ایران نیز به دلیل وسعت فراوان این سرزمین از چندین دهه قبل توجه خاصی به ضرورت برنامه­های آمایشی وجود داشته اشت و با آن که در این راستا تلاش­هایی صورت گرفته ولی این برنامه­ها با موفقیت انجام نگرفته است. هدف این مقاله این است که با تطبیق برنامه­های آمایشی ایران و کره جنوبی از تجربیات کشور کره جنوبی در جهت کاهش نقاط ضعف و بهبود برنامه­های آمایشی کشورمان بهره گرفت. در واقع  در این مقاله سعی شده است سابقه و سیر تحول برنامه­ریزی آمایشی و فضایی، چارچوب نظری برنامه­ریزی آمایشی، مبانی قانونی طرح­های کالبدی و همچنین طرح­های تهیه شده جامع سرزمین در این دو کشور را مورد بررسی و تطبیق قرار داده شود. و برای تدوین مقاله از روش کتابخانه­ای استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد که با وجود برنامه ریزی در زمینه آمایش سرزمین در ایران و وجود طرح های جامع و مطالعات در این زمینه به دلیل نبود اجرای به هنگام و درست برنامه ها موفقیت های چشمگیری در آمایش سرزمین حاصل نشده است. و همچنین در تدوین برنامه ها بسیاری از مسائل حائز اهمیت که     می تواند در تحقق سریع تر اهداف آمایشی موثر باشد نیز از چشمان مسئولین امر و برنامه ریزان دور مانده است